- Home
- मेरो लिम्पियाधुरा
- यो नयाँ बर्ष
यो नयाँ बर्ष
स्मृतिहरुका डोबमा अनेक नयाँबर्षहरु अलपत्र परेकाछन्− तिनलाई चढाएका उत्साहहरु, स्वागतहरु, फुल−माला र अविरहरु रोगन खुइलिएको, जवानी भिडकिएको र बैश पनि अतित भएको कान्लाको सुकेको बूढो रुख जस्तै अलपत्र छन्− दुलही बनेर आएको बैशाख − टिकेन पल भरमै फुङ्ग उडेको चैत बनेर −बाहिरियो मुलुक सम्भ्रान्त बनाउने शुभकामनाको खेती सधै भयो तर सधै बिपन्नता फल्यो जे भने पनि मुलुकमा इमानका बेर्नाहरु सरेनन् जे सुकै बाली लगाए पनि केही फलेन न सौहार्दता र आत्मियता बच्यो ! न नेताहरुलाई अलिकति इमानको पोष लाग्यो ! न सद्चरित्रको हुने होस् जाग्यो ! केही पो भएन त फगत जर्जर भयो । त्यसैले− यसपल्टको नयाँबर्षलाई− मेरो सलाम छैन, स्वागत छैन, यसपल्टको नयाँबर्ष प्रति मेरो विश्वास छैन आउने बर्ष मलाई नयाँबर्ष जस्तै लागेको छैन । आदरणीय मित्रहरु ! माफ गर्नुहोला हरेक नयाँ बर्षहरुमा शुभकामना बाँड्दा बाँड्दा रित्तिएर हो कि किन ? यसपल्ट− मलाइ शुभकामना भन्न पनि मन लागेको छैन । २०६८।
कविता क्रम
- आवरण
- प्रथम पृष्ठ
- यी कविताको कथा
- मेरो लिम्पियाधुरा
- अहिलेको गाउँ
- साहेबहरूका चटक
- तीज पहिले र अहिले
- अहिले
- अगाडी हिँड्नेसँग
- को कसका सन्तान ?
- राता फुलकी माली
- भत्काउनेहरू
- विडम्बना
- ठूला घरेहरू
- मान्छे र मान्छेको भविष्य
- आफन्तहरू
- सानु बाबुलाई सलाम
- नियमापत्ति
- रङ् पोत्नेहरू
- यात्रा
- युद्ध भयो – युद्ध भएन पनि
- भ्रम
- समयलाई सलाम
- अहिले
- मेरो नेता
- त्यो रूख कसले रोपेको हो ?
- सिंहदरवार
- यो नयाँ बर्ष
- आत्म दाह
- भरखरै चुनाव सकिएको छ
- उनीहरू ऐना हेर्दैनन्
- उनीहरू आए गए
- फोहोरको डङ्गुर
- नागरिकता विधेयक
- उनीहरूले सपथ लिए
- सेता अपराधीहरू
- अन्तिम कभर पृष्ठ