- Home
- मेरो लिम्पियाधुरा
- विडम्बना
विडम्बना
पहिला त अरू नै कुरा भनेर शुरु भएको थियो यात्रा - तर बाटैमा रहर गरे उनीहरूले घाम समाएर मुठीमा कैद गर्न र गोजीमा सारेर आफैले उपभोग गर्न र आफन्तलाई पनि अलिकति दिने - भने तर घामका किरणहरू निर्माण गरी रहेछन् पारदर्शी बिम्बहरू र फ्याँकि रहेछन् न्यानु - न्यानु स्पर्श र स्पर्श दौडी रहेछ निरीह तर्फ तर निरीहहरू भागी रहेछन् पर - पर सम्म यसरी घामको न्यानु स्पर्श अपुताली परे जस्तै भएको छ निरीहहरूलाई घामको स्पर्श आफ्नै निजी कुरा तर अपुताली पनि परेको भनेर तिनले खाइदिएको जस्तै भएर पुछिदैं - पुछिदैं मेटिँदै - मेटिँदै टरिरहेछ टरिरहेछ निरिहहरुका लागि ।
कविता क्रम
- आवरण
- प्रथम पृष्ठ
- यी कविताको कथा
- मेरो लिम्पियाधुरा
- अहिलेको गाउँ
- साहेबहरूका चटक
- तीज पहिले र अहिले
- अहिले
- अगाडी हिँड्नेसँग
- को कसका सन्तान ?
- राता फुलकी माली
- भत्काउनेहरू
- विडम्बना
- ठूला घरेहरू
- मान्छे र मान्छेको भविष्य
- आफन्तहरू
- सानु बाबुलाई सलाम
- नियमापत्ति
- रङ् पोत्नेहरू
- यात्रा
- युद्ध भयो – युद्ध भएन पनि
- भ्रम
- समयलाई सलाम
- अहिले
- मेरो नेता
- त्यो रूख कसले रोपेको हो ?
- सिंहदरवार
- यो नयाँ बर्ष
- आत्म दाह
- भरखरै चुनाव सकिएको छ
- उनीहरू ऐना हेर्दैनन्
- उनीहरू आए गए
- फोहोरको डङ्गुर
- नागरिकता विधेयक
- उनीहरूले सपथ लिए
- सेता अपराधीहरू
- अन्तिम कभर पृष्ठ